Detaylı Açıklama

BİTMEMİŞ HİKAYELER / UNFINISHED STORIES  DİLEK / THE WISH FARAH VE ZAHRA'NIN HAYALLERİ / DREAMS OF FARAH AND ZAHRA  HASAN / HASSAN UFACIK HAYALLER / VERY SMALL DREAMS Bitmemiş Hikayeler Unfinished Stories Tüm dünya Gazze’de yaşama hakkı elinden alınan ver öldürülen insanları izlerken filmler ne işe yarar? Gazze’deki savaş sırasında film yapımcısı Nidal, kayıplardan ve geride kalanlardan doğan insan hikâyelerini yakalamaya çalışır; ancak savaşın yazdığı bu hikâyelerin her biri yarıda kalır.  Nidal’ın iyimser ve dirençli ruhu; bilinmezlik, acı ve kayıplarla dolu anlara bir umut ışığı getirebilecek hikâyeyi aramaya devam etmesini sağlar.  Mizah duygusu kedisiyle detleşirken ortaya çıkar… Fakat oğlunu kaybetmesi, onu hayal gücünün ötesinde bir gerçeklikle yüzleştirir ve anlatıcı olmaktan çıkar, hikâyenin kendisine dönüşür.  Bitmemiş Hikâyeler, hiçbir sonun tamamlanmasına izin vermeyen bir toprakta, anlatının parçalanmış izlerini takip eden bir film yapımcısının yolculuğu… While the whole world watches as people in Gaza are stripped of their right to live and killed, what purpose can films serve? During the war in Gaza, filmmaker Nidal tries to capture human stories born from loss and from those left behind; yet each of these stories written by war remains unfinished. Nidal’s optimism and resilience drive him to keep searching for the story that can bring a glimmer of hope to moments filled with pain, loss, and uncertainty. His sense of humour becomes obvious as he commiserates with his cat. However, the loss of his son confronts him with a reality beyond imagination, turning him from storyteller into the story itself. Unfinished Stories follows the journey of a filmmaker tracing the fragmented threads of narrative in a land where no ending can ever be complete… — Dilek The Wish Yönetmen Aws Al-Banna kayıpları geride bırakarak, hayatın parçalarını yeniden bir araya getirme umuduyla sahneye yöneliyor. Şiddetle travmatize olmuş kızçocuklarını bir araya getirerek, anılarını performansa dönüştürmelerine teşvik ediyor; böylece tiyatro hem bir sığınak hem de kolektif bir iyileşme alanı haline geliyor. Drama terapisi niteliğindeki bu süreçte, katılımcılar günlük yaşamlarına dair travmalarını, savaşın ve yıkımın izlerini, kayıpları ve günlük hayatın tehlikelerini paylaşabiliyor. Anılar ve derin kişisel deneyimler sayesinde tiyatro, oyun, iyileşme ve umut, güvenle teselli arayışına dönüşüyor. Belgesel, soykırım sonrası çocukların psikolojik yaralarına ışık tutarken, sanatın iyileştirici gücünü ve travmanın sahne aracılığıyla dönüştürülmesini gözler önüne seriyor. Director Aws Al-Banna turns to the stage with the hope of piecing life back together after leaving behind all the losses. He brings together teenage girls traumatised by violence, encouraging them to transform their memories into performance—making theatre both a refuge and a space for collective healing. During this drama therapy process, participants share their daily traumas, traces of war and destruction, losses, and the hazards of everyday life. Through their memories and profound personal experiences, theatre becomes a space for play, healing, and the pursuit of hope, safety, and reassurance. The documentary sheds light on the psychological wounds of children after genocide, revealing the healing power of art and the transformation of trauma through performance. — Farah ve Zahra’nın Hayalleri Dreams of Farah and Zahra Çocukluğu yaşamanın mümkün olmadığı kuşatma altındaki Gazze’de, iki genç kız hayallerine sıkı sıkıya tutunuyor. Farah çizimlerine sarılırken, Zahra ise masallara ses oluyor, çocukları ve kendilerini içinde yaşadıkları dünyadan bir süre de olsa uzaklaştırıyor. Açlık, yıkım ve sürgün arasında, yarattıkları küçük dünyalar bir direniş biçimi; hayal güçleri, hayatın zorluklarına karşı bir can simidi oluyor. Onların sesleri ve renkleri, savaşın umudu çalmasına izin vermeyen bir direnişin simgesi. Bir yandan etrafındakilere umut aşılamaya çalışıyorlar, diğer yandan kendi gerçekliklerine rağmen güçlü bir şekilde ayakta kalmaya, yerinde bulmayı umut ettiklerine evlerine dönmenin hayalini kuruyorlar. In besieged Gaza, where childhood is nearly impossible, two young girls cling tightly to their dreams. While Farah immerses herself in her drawings, Zahra gives voice to fairy tales, briefly taking both the children and themselves away from the harsh realities around them. Amid hunger, destruction, and displacement, the small worlds they create become a form of resistance; their imagination acts as a lifeline against life’s hardships. Their voices and colors symbolize a defiance that refuses to let war steal hope. While they try to inspire hope in those around them, they also remain strong in the face of their own reality, dreaming of returning home to the place they long for. — Hasan Hassan Gazze yerle bir edilirken aç kalmamak için ailesine bir çuval un götürmek için evinden çıkan Hassan’ın yürek paralayıcı hikayesini anlatıyor Muhammad al Sharif. Ayakları bombayla parçalanmış ağabeyini babasıyla birlikte hastaneye koşturmuş, ölümüne tanık olmuş bir çocuk, anne babasından tank ve tüfek zoruyla koparılıyor. Zaten bir oğlunu toprağa veren annesini Kuzey Gazze’de endişe içinde kalıyor. Bir İsrail askerinin ya Güneye doğru gidersin ya vururum seni diye tehdit ettiği Hasan’a sığınmacı kampında kol kanat geriyor Filistinliler. Sık sık kesilen telefon konuşmalarıyla hasret gideriyorlar. Ana kucağından kopup ekmek yapmayı öğreniyor evine dönmeyi hayal ederken… Bu hayalini gerçekleştiremeden babasını kaybediyor. Bir ergen böyle yaşıyor Gazze’de…  Muhammad al Sharif tells the heartbreaking story of Hassan, who left his home to bring a sack of flour to his family to stave off starvation as Gaza was being razed to the ground. A child who, along with his father, rushed his brother, whose legs had been shattered by a bomb, to the hospital, witnessed his death, only to be torn from his parents at the force of tanks and rifles. His mother, who had already buried a son, is left in Northern Gaza in a state of anxiety. An Israeli soldier threatened Hasan, saying, "Go south or I'll shoot you!” Palestinians took him under their wing in the refugee camp. Hasan and his mother reconcile their longing through frequently interrupted phone calls. Torn from his mother's embrace Hasan learned to bake bread, while dreaming of returning home. He lost his father before he could realize this dream. That’s how a teenager lives in Gaza… — Küçücük Hayaller Very Small Dreams Gazze’nin mülteci kamplarında, en temel ihtiyaçlar bile erişilemez bir hayal gibi görünebilir. Küçücük Hayaller, genç Nour başta olmak üzere kadınların dayanılmaz koşullar altında sağlık ve insanlık onurlarını koruma mücadelesini takip ediyor. Bombardıman, açlık, eksik temel malzemelerle çevrili bir ortamda, kadınlar eski giysileri ped olarak kullanmak, denizde yıkanmak veya başlıca hijyen ürünlerinin yokluğunda menstrüel ilaçlara başvurmak gibi sağlıklarını tehlikeye atacak çaresiz önlemlerle hayatta kalmaya çalışıyor. İnsanın en temel ihtiyaçlarından mahrum bırakıldığı bir toprakta yaşamın zorluklarına karşı verilen bu sessiz ve görünmez mücadeleyi gözler önüne seren film, kadınların geliştirdikleri yöntemleri, hamilelik, doğum ve sonrasındaki zorluklarla hayatın yokluğunda yeni bir yaşam getirme çabasını anlatıyor. Nour ve diğer kadınların hikâyeleri, küçük ama hayati hayallerin ne kadar güçlü bir direnç biçimi olabileceğini hatırlatıyor. In Gaza’s refugee camps, even the most basic needs can seem like an unattainable dream. Very Small Dreams follows young women, led by Nour, as they struggle to preserve their health and human dignity under unbearable conditions. Surrounded by bombardment, hunger, and a lack of essential supplies, they resort to desperate measures—using old clothes as pads, bathing in the sea, or turning to menstrual medicines in the absence of basic hygiene products—to survive. The film exposes this quiet and often invisible struggle against the hardships of life in a land deprived of fundamental necessities. It shows the methods women develop and their efforts to bring new life into a setting defined by the absence of life, through pregnancy, childbirth, and the challenges that follow. The stories of Nour and other women remind us how small yet vital dreams can become a powerful form of resilience.